ابیا(کفات)

                             

     ابیا - نام علمی: Scolopax

ابیاها (کفات به زبان تالشی)پرندگانی هستند جنگلی و تک زی با طول ۳۴ سانتی‌متر که بدن‌هایی چاق داشته و پرهای سیاه و قهوه‌ای نقشداری که قابلیت همرنگ شدن با محیط و پنهان شدن در پشت بوته‌ها را به پرنده می‌دهد آن را پوشانده‌است. چشم‌ها در دو طرف سر واقع شده‌اند و میدان دیدی ۳۶۰ درجه را به پرنده می‌دهند. منقار ابیاها بلند و باریک بوده و نوک آن در آرواره بالایی بر خلاف دیگر پرندگان انعطاف‌پذیر است.

      پراکندگی و زیستگاه

تنها دو گونه از ابیاها را می‌توان در نقاط مختلفی از جهان دید و بقیهٔ آنها بومی جزایری همچون  در جنوب ژاپن و فیلیپین و جاوه، سوماترا، و اندونزی  هستند. این پرندگان بیشتر مناطق مرطوب و جنگلی را برای زیستن ترجیح می‌دهند.

در ایران ابیاهای مهاجر فصل زمستان را در شمال کشور و بویژه در زمین‌های پست ناحیهٔ دریای خزرمی‌گذرانند و گاهی در مناطق جنوبی‌تری همچون فارس وخوزستان نیز دیده می‌شوند.

این پرنده  درمنطقه شفت مخصوصا نواحی جلگه ای و کوهپایه (شالما - احمدسرگوراب - چوبر - نصیرمحله و ...) به وفور دیده میشود که شکارچی ها با تفنگ و تله های مخصوص که ازچوب و نخ میباشد ، این پرنده راشکار می کنند.

این پرندگان به هنگام غروب یا شب‌هنگام به دنبال غذا رفته (بصورت زیگزاگ پرواز میکند)و با منقارهای بلندشان زمین‌های نرم را برای یافتن کرم های خاکی جستجو می‌کنند. آنها طول روز را به استراحت می‌پردازند و پرهای نقشدارشان آنها را از دید دیگران پنهان می‌سازد.