گیلان رنگارنگ...

                                       

    شعر از دوست خوبم از استان مازندران آقای مهندس سیدحسین حسینی-مدیر اسبق شعب بانک کشاورزی استان گیلان

بگویم من از سرزمینی قشنگ                                 که زد طعنه زیبانیش بر فرنگ

 دیار مه و مهر و باران و داد                               که گیلان ما ای خدا، زنده باد

 دیاری ز مجموعه مختلف                                    به گویش مغایر ولی منعطف

بود عمده از گیلک خوش نهاد                              همی پاکمردان دیلم نژاد

دگر تالش و کردی و آذری                                 هم از گالش و تات و کاس و لری

 بدان جای جایش بود بی نظیر                             به سرسبزی این ملک گشته شهیر

 زچابکسرش همچو سبزه نگین                               احاطه به دریا و جنگل ببین

 ره دیلمان صورتی از بهشت                                نگار عجبیی که ایزد سرشت

 بلندای در فک که شد بر سحاب                           شده سایه گستر چو بال عقاب

 زحیران که حیران شود رهگذر                            چو بر پهنه آن نماید نظر

 اسالم به خلخال و پیچ و خمش                            ز بالا و پست و زخط و چمش

 هم از شفت و صومعه سرا، انزلی                           زجیرنده و تالش و اسپلی

 زماسوله وقلعه رودش شنو                                    پذیرای گردشگران نو به نو

 به جائی مدارا چنان رشت نیست                           بود نمره مردم رشت بیست

 زماسال و کوچان و هم لنگرود                             چسان و صفشان کس تواند سرود

 شفا رود و لاجان و اشکورات                               هم از املش و رودسر، تولمات

 تشیع ز گیلان فراگیر شد                                                 چو زین جا بر ایران یکی میر شد

 مزار بزرگان پاک و حنیف                                   بود در همه جای گیلان شریف

 براهیم و اسحق و سید جلال                                پسر بر امامند و صاحب کمال

 که دانا علی بود پیر طریق                                   به بنده مراد و به مولی رفیق       

 بزرگ بزرگان کوچک به نام                               شده خصم روسی ورا زیر گام

 به جنگل نموده است نهضت به پا                                     سرانجام گشته شهید از جفا

 چراغ فروزان دین بهجت است                           کلامش بر اهل نظر حجت است

 به علم و ادب گشته گیلان شهیر                            گل آقا به طنز وبداهه امیر

 به دنیا سمیعی ندارد قرین                                   فرید است فرهنگ ناب معین

 زگلچین و بهزاد و دکتر رضا                                هم از حشمت آن مرد رزم و وفا

 هنرمند و صاحب خرد زین دیار                           فراوان بود، بی حد و بی شمار

 دگر نام اگرنامد از قافیه است                                که بس نامداران در این قافله است

 تو گیلانی و غیرتش راببین                                   که شد مهر میهن به جانش عجین

 چو دشمن طمع کرد بر کشورش                          به فتحی عبث گشت خیره سرش

 بسا پیر شیر وجوان رشید                                      به راه دفاع وطن شد شهید

 بگویم ز چای و برنجش که رنج                            شده بهره زارعش جای گنج

 از ابرشیم و توت و عناب و جوز                           و بادام و فندق کمی هم زموز

 گلابی و انگور و نارنج و نار                                  زماهی وزیتون و هم خاویار

 بهشتش اگر خواند " شیدا" سزاست                     که جنت بر این نیک مردم جزاست